Podstawowym pojazdem wojsk lądowych, pomimo różnych trendów rozwojowych, nadal pozostaje czołg. Schyłek ubiegłego wieku to sukcesywne zmniejszanie znaczenia tego rodzaju pojazdów, a także powolne wycofywanie ich z zasobów armii. Obecnie tendencja ta się odwraca, a pozycja czołgów jeszcze bardziej się umacnia w czołowych armiach świata. Na wyposażeniu największych mocarstw znajduje się coraz silniejsze uzbrojenie, dlatego też rozwój pojazdów gąsienicowych kierowany jest głównie na nowoczesne technologie, które zwiększają stopień przeżywalności, poprawiają mobilność pojazdów i zwiększają manewrowość.
Najważniejsze cechy istotne przy projektowaniu pojazdów gąsienicowych to:
- modułowość konstrukcji – wymienialność podzespołów, układów oraz pancerza zapewniającego zmianę jego parametrów w zależności od istniejących zagrożeń oraz możliwość wymiany uszkodzonych modułów,
- obniżenie sylwetki i zwiększenie nachylenia płyt,
- niska wieża, w tym wieża bezzałogowa,
- warstwowy pancerz i kadłub,
- automatyczna diagnostyka podzespołów i układów czołgu,
- zwiększenie zasięgu wozu,
- zwiększenie zasięgu ognia skutecznego,
- automatyczny system zasilania w amunicję,
- standaryzacja amunicji armaty czołgowej,
- rozbudowane systemy bezpieczeństwa załogi,
- dostęp do pełnej informacji o warunkach na polu walki,
- zastosowanie amunicji podkalibrowej o większej zdolności penetracji współczesnych pancerzy,
- wyposażenie w dodatkowe uzbrojenie sprzężone i osłonowe,
- aktywne systemy obrony pojazdów,
- zwiększenie podatności logistycznej,
- rozbudowane systemy szkolenia i treningu.
Dzisiejsze tendencje zmierzają głównie do zwiększenia obezwładnienia różnych celów poprzez stosowanie nowych rodzajów amunicji, zwiększenie przeżywalności załogi oraz samego czołgu.
